సి.వి. సురేష్
నిజమే... !
ఒక అపరిచిత దుఖాన్నిప్పుడు
మనం స్వీకరించక తప్పదు.!
..
పొగమంచు లో కనుచూపు మేరా
చేతులు కలిపి సాగి ....
అమా౦త౦గా
పాయలు పాయలు గా చీలి పోతావు!
ఎక్కడికని వెళ్తావ్?
నామొహమ్మీద ఒక మృత ప్రేమని అతికించి?
......
నీవన్నట్లు....
మరేవీ జ్ఞాపకం పెట్టుకోలేక పోతున్నా
ఇరువురి హసితాల్లో
పదే పదే గుర్తుకొచ్చి
నిశ్సబ్దంగా వినిపించే ఒక విషాద రాగం మినహా...!
2
ముక్కలు ముక్కలుగా పగిలిన దేదీ
ఇమడదని నీకూ తెలుసు.
అయినా....సరే...
చీకటి పొరల్లో కారునలుపులా
స్తిమితమవుదామనుకొంటున్నావు
...
ఆ రెండు తీరాల్లో
జీవనదిలా ఉబికే కన్నీళ్ళని
ఎక్కడని కలిపేయమంటావు?
ఏ ఒయసిస్సుల్లో నిక్షిప్తం చేస్తామో.... చెప్పు?
మన ఇద్దరి అసంపూర్ణ ఆశ్రు వర్షాల్ని?
3
అవును...!
ఇప్పుడు మన ఇరువురమూ
శిధిల ఏకాంత శిల్పాలమే.
ఆ శిథిల స్వర్గం లో....!
No comments:
Post a Comment